Het was misschien wel de laatste dag dat het kon en er was
een studiedag van de basisschool. De juffen hadden een studiedag, om het
precies te zeggen. Dus de kinderen mochten thuisblijven. En daarom gingen wij
dus naar het strand.
Ik ben een groot liefhebber van het strand. Dat komt
ongetwijfeld door mijn jeugd waarin ik weken lang op het strand zat, in het
water zwom en zandkastelen bouwde. Nog steeds geeft het me een gevoel van
vrijheid als ik de laatste duinenrij over ben en al dat water zie. En dan de
geur van zout en zand. Zodra ik dat ruik, vergeet ik het gewone leven en
ontspan. Die zee is ook zo groot. Ik word klein en dat geeft rust.
Dat ervaart ook een na jongste zoon. Voorzichtig doet hij
wat stapjes het water in. Dan kijkt hij over het water en zucht eens diep. Nee,
zo ver kan hij nog niet lopen. Hij blijft staan. Als hij een stapje opzij doet,
dan valt hij. Die zee is ook wel een beetje eng en zo vreselijk groot.
Als de Bijbel wil uitleggen hoe geweldig groot God is, dan
gebeurt dat vaak door te vertellen over de zee die God heeft gemaakt. De
grootheid van de zee, de diepte van het water, het weerspiegelt Gods grootheid.
Ik ontspan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten