Doorfluisteren

 Weet je op een kinderverjaardag even niet wat je moet doen? Dan kan je natuurlijk altijd spelletjes doen als: doorfluisteren. Je fluistert een zin in het oor van een kind en die geeft het weer door aan een volgende en zo gaat het de hele rij af. De laatste dan hardop de zin herhalen. Die lijkt natuurlijk helemaal niet meer op de eerste zin was. Het wordt vervormd, omdat mensen het niet goed horen, iets vergeten of omdat ze zin hebben er iets anders van te maken. De veranderingen zorgen voor leuke woordspelingen of onmogelijke, onbegrijpelijke zinnen. Het spelletje is zo leuk dat het zelfs tv quizprogramma’s haalt op zaterdagavond.


Kenmerkend voor dit spelletje is dat je eerst wat gehoord moet hebben voor je het door kan geven. Hoe vervormd het ook wordt, alleen wie iets heeft ontvangen, kan het doorgeven. Dat is  waar Johannes het over heeft als hij zegt dat hij doorgeeft wat hij zelf heeft gezien en gehoord. Wat wij gezien en gehoord hebben, verkondigen we ook aan u (1 Joh 1:3). Voor deze leerling van Jezus was dat natuurlijk goed te doen. Hij was ooggetuige geweest van de wonderen en verhalen die Jezus vertelde. Hij had drie jaar privéles gehad. Hij hoorde bij de meest intieme vrienden. Als Jezus iets speciaals moest doen, dan koos hij onder andere deze Johannes uit. Johannes had genoeg om door te geven.
En wat geef jij door?

De wijsheid is weg

Wijsheid is belangrijk. Als je een lastig probleem hebt en je weet niet zo goed wat je moet kiezen, dan is het prettig als iemand in je buurt wijs is. Hij of zij kan met een paar rustige opmerkingen of juist vragen je op een goede gedachte brengen. Plotseling zie je het licht. ja, zo moet je kiezen. Het lastige is alleen: waar vind je iemand die zo wijs is?

En als je dan iemand gevonden hebt, wil je dan wel luisteren? Soms weet je precies wat het beste is, maar doe je dat toch niet. Waarom niet? Omdat wij mensen lui zijn of geen zin hebben of traag zijn om het goede te doen. Dat is het rare van mensen: zelfs als de wijsheid op straat zou liggen, hebben we niet altijd de behoefte om ons wijs te gedragen.

Jezus was de wijsheid in eigen persoon. Overal kwamen de mensen uit hun huizen om hem te zien of te spreken. De bijbel zegt over de ware wijsheid:  Roept Wijsheid niet, laat Inzicht haar stem niet horen? En zo was het bij Jezus. hij liet telkens zijn stem horen. Op elke hoek van de straat bood hij zijn inzicht aan.

Maar wat doen wij mensen met die wijsheid? Ze kunnen of willen het niet horen. Alle mensen roepen kruisig hem. En zo wordt de wijsheid weggedaan uit deze wereld. Goede vrijdag is de dag dat de wijsheid sterft. Wat zijn mensen dom.

Gevoel is raar

Gevoel is iets raars. Het slokt je helemaal op. Dan ben ik boos en op dat moment ook totaal boos. Dan kan ik me niet voorstellen dat mijn boosheid weer minder zal worden. Krijg ik bijvoorbeeld een irritant mailtje en dan wil ik het liefst direct reageren. Ik ben toch boos en dat blijf ik ook, denk ik . Dus gelijk rammen op die toetsen en een reactie sturen. Dom natuurlijk, want boosheid zakt eigenlijk altijd. En het mailtje wat uiteindelijk eruit gaat, is veel vriendelijker. Je gevoelens een beetje inhouden kan geen kwaad.

Soms voel ik ergernis. Dan heeft iemand mijn spullen op een andere plek gelegd en moet ik overal zoeken. Daar baal ik van. Het liefst uit ik die gevoelens direct. Gewoon laten zien dat ik geïrriteerd ben. Je moet toch laten zien wat je voelt. Wat je voelt is toch waar, is het motto van onze cultuur. Toch blijkt elke keer weer dat je gevoelens een beetje inhouden geen kwaad kan.
Dat geldt trouwens ook voor op het eerste gezicht hele fijne gevoelens, zoals blijdschap. Iemand die overloopt van enthousiasme is in het contact nogal vervelend. Blijdschap heeft een afstotend effect. Ik voel dat ik ook zo blij moet zijn en daar heb ik geen zin in. Dus ook die gevoelens kan je het beste reguleren en dan pas uiten. De bijbel zegt het zo  Een dwaas geeft uiting aan al zijn gevoelens, een wijze houdt ze in toom.

Mensen zijn best leuke dieren

Mensen zijn best leuke dieren.  Ze doen grotendeels dezelfde dingen: zijn bezig met slapen, zoeken eten, liggen lui in de zon en zijn druk met het voortbestaan van de soort door kinderen te krijgen. Sommige mensen ontwikkelen beestachtige trekken, maar dat valt met de meeste mensen gelukkig mee. De meeste mensen zijn aardige dieren.

Toch zijn er wel verschillen tussen dieren en mensen. En dan bedoel ik niet eens dat mensen soms agressiever zijn dan dieren. Dieren doden zelden hun soortgenoten. Dit is bij mensen wel anders. In dat opzicht zijn mensen niet zulke leuke dieren. Mensen zijn soms beestachtiger dan dieren. Een ander verschil wat soms wordt genoemd is dat dieren bijna geen taal hebben. Maar dan is er altijd

wel een slimmerik die wijst op de dolfijnen, die een zeer geavanceerde manier van communicatie hebben (voor zover wij dat kunnen weten).
Maar er is een ding wat dieren niet doen en mensen wel. Dieren accepteren het leven zoals het gaat. Geboren als hond, dan weet je dat je veel slaapt, af en toe rond loopt en weer verder slaapt. Zo is het hondenleven. Voor honden geweldig, voor mensen een hondenleven. De hond legt zich er bij neer. Maar mensen vragen: ‘ Waarom ben ik er eigenlijk?’, ‘Waarom gaat mijn leven zoals het gaat?’ Mensen stellen vragen om te snappen wat ze hier op aarde doen. En wie geeft een antwoord op vragen? God. De bijbel zegt het zo: Een mens stelt zich veel vragen, de HEER geeft het antwoord.