Al jaren probeer ik elke zomer kleine tomaatjes te kweken.
In maart zaai ik de plantjes. Op een gegeven moment moeten ze naar buiten en
dan is het afwachten wat de oogst zal zijn. Meestal oogst ik tot in oktober wel
vruchten. Hoeveel er door mij geplukt kan worden kan ik eigenlijk nooit goed
voorspellen. Er zijn jaren geweest dat ik elke dag handenvol eraf haalde en dat
de kinderen elke dag zich vol aten aan tomaten. Soms viel het ook tegen, dan
had ik slechter zaad uitgekozen en waren de planten niet zo goed. Soms kwam het
door mijzelf dat de oogst tegenviel. Dan vergat ik op tijd te snoeien of te
dieven zoals dat bij tomatenplantjes heet. Maar de laatste jaren ben ik daar
heel trouw in. Want anders valt er niets te plukken. Ik kan de omstandigheden
zo maken dat er in ieder geval iets kan groeien.
Dit jaar is de oogst goed. De foto is van slechts een dag en
gisteren waren het er net zoveel.
Het is een mooi beeld van geloven. Ik heb er zelf invloed op
of het bloeit en groeit of niet. Ik moet het bijhouden en zorgen dat er soms
wat wordt gesnoeid. Dan kan mijn geloof zo groeien dat er geoogst kan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten