Leven is loslaten

Plots liep hij een paar meter zonder gelijk op zijn billetjes te zakken. Natuurlijk klapten we heel hard om hem te prijzen. Dat scheelt heel wat gesleep als hij met zijn ruim anderhalf jaar op eigen benen kan staan. Tegelijk valt hij natuurlijk nog veel. Soms houd je je adem in als hij net langs een scherp randje stapt. O, als hij maar niet met zijn hoofd daar tegenaan valt. Maar ja, ze moeten leren van vallen en opstaan. En wij moeten hem telkens een beetje loslaten.

Loslaten moet je telkens doen. Als mensen in je buurt gaan verhuizen, dan moet je zonder hen verder. Je gaat je eigen weg. Soms blijken toekomst idealen niet te realiseren. Dan moet je ze loslaten en je op iets anders richten. Bij oudere mensen zie je dat ook. Ze moeten hun baan loslaten. Hun fysieke mogelijkheden worden steeds beperkter. En er vallen steeds meer mensen in hun directe omgeving weg. Hoe ouder, hoe meer ervaring met loslaten.

De veertig dagen voor Pasen zijn een oefening in loslaten. Je kan je trainen door je minder te hechten aan dingen die normaal belangrijk zijn in ons leven: televisie, eten, snacks. Zo leer je dat jet het leven uiteindelijk moet loslaten. Je kan je eigen leven niet bepalen en vullen. Durf je het toe te geven?