Als ik je zie,
dan heb ik al een mening over je. Niet dat ik gelijk vertel wat ik denk en
meestal weet ik ook niet door welke bril ik kijk. Dan gaat het gewoon
automatisch. Zo werkt het bij mij en bij alle mensen. Ik las laatst zelfs dat we de meeste
beslissingen en meningen in een fractie van een seconde in ons onderbewuste nemen. Mensen
die zeggen dat ze in staat zijn om mensen altijd volledig open te benaderen liegen of houden
zichzelf voor de gek. We vinden altijd wel wat.
Best irritant, al
die oordelen die je tegenkomt. Ook al slaan ze nergens op, toch raken ze je. Als iedereen
hetzelfde vindt over je, dan zal het toch wel waar zijn. Zo werkt het in ons
hoofd. We worden geraakt door al de oordelen van anderen, omdat we er zelf ook
in gaan geloven. Zo gaat het op de basisschool als kinderen gepest worden (een
kind dat vaak genoeg piskind wordt genoemd, denkt dat ook van zichzelf), maar
bij de grote kinderen in de volwassenwereld werkt het net zo (als je maar vaak
genoeg wordt buitengesloten, ga je vanzelf denken dat je er niet bijhoort).
Geloven betekent
dat geen enkele mening over mij nog interessant is. Ook niet wat ik vind over
anderen trouwens. Er is nog maar een zienswijze die mij boeit en dat is die van
God. Die vindt het oké als ik met hem omga. Ik mag zelfs tegen hem zeuren,
piepen en klagen. Dus al die meningen in het (onder)bewuste kunnen de boom in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten