Wat was het nat, de bruggenloop en koud

Laatst was de Bruggenloop in Rotterdam. Ik had me laten verleiden door wervende teksten als: ‘Je loopt door het schemerdonker, terwijl de stad prachtig verlicht is.’ Dat leek me een ervaring en kennelijk was ik niet de enige. Want we stonden met 12.000 man aan de start. Nou ja, stonden, we bibberden aan de start. Het regende, er stond een koude wind. Vooral op de bruggen die je over moest lopen om de 15 kilometer te voltooien. Een betere tekst om te werven was geweest: ‘We zorgen dat je tot op het bot verkleumd bent als je mag beginnen. Daarna mag je tegen de koude wind in nog kouder worden op de Erasmusbrug.’
Maar als je gestart bent en toch iets warmer wordt van het lopen, wat is het dan stoer om de tocht uit te houden. Overal staan mensen langs de kant om je aan te moedigen. Overal zie je lichtjes die duidelijk maken dat je leven niet alleen maar door het donker gaat. Je krijgt steeds meer de zekerheid: ik ga deze loop afronden. Ik ga de medaille halen. Precies datzelfde schrijft Paulus over zijn geloof aan zijn jonge helper: ‘Maar ik heb de goede strijd gestreden, de (wed)loop volbracht, het geloof behouden.’ Wat is het mooi om vol te houden en zeker te blijven weten dat God van je houdt. Ook als het leven soms koud is. Wat is het mooi om aangemoedigd te worden door zoveel mensen die ook zoeken naar het licht van God in hun leven. Wat is het mooi om de finish met God te bereiken.