Ik praat teveel

Ik praat teveel. Als het moment daar is om te zwijgen, dan zeg ik meestal iets. Mijn kinderen kunnen er ook wat van. Ik ben geen liefhebber van katten. Dus ooit zei ik toen ik een dode kat zag liggen: ‘zo, dat scheelt er weer een.’ Dat was natuurlijk niet zo handig van mij. Ik praat teveel. Zoiets flap je er dan uit. Laatst waren er vrienden op bezoek die heel verdrietig vertelden dat hun poes was doorgereden. Ze waren er van slag van. Waarop een van mijn kinderen zei: ‘ Ach, dat vindt papa fijn. Dat scheelt er weer een, denkt hij bij elke dode poes.’ Dat was niet zo handig. Ze praten teveel. 

Sommige mensen kunnen precies het goede zeggen. Dan zit je in een ingewikkelde vergadering. Iemand zegt iets doms of reageert op een manier die op dat moment buiten de orde valt. Er valt een stilte. Iedereen kijkt elkaar aan: wat moeten we daarop zeggen? Dan is het fijn als iemand heel tactisch zegt: ‘dat vind ik heel goed wat je zegt. Dank je wel’, en vervolgens gewoon doorgaat met de vergadering. Een goed woord op het goede moment. Ik bewonder het als mensen dat kunnen. De bijbel heeft daar een mooi beeld voor: 

Het juiste woord op de juiste tijd is als een  gouden appel op een zilveren schaal (Spreuken 25: 11). Dat is mooi gezegd. Daar kan ik nog wat van leren.