Wie kent je?

Alleen je eigen hart kent je diepste verdriet, in je vreugde kan een ander niet delen. Deze wijze spreuk staat in de bijbel. Is deze spreuk waar? Ik herken het. Soms ben ik zo blij, dan snap ik niet dat anderen achterblijven. De wereld lijkt geweldig en ik kan het allemaal prima aan. Dan is het teleurstellend dat vreugde niet te delen is. Ik kan helemaal gek in mijn hoofd worden als de zon schijnt en de lente op doorbreken staat. Daarin ben ik natuurlijk niet de enige, maar soms is het verbazingwekkend hoe anderen gewoon doorleven. Echte vreugde kan je niet delen. De bijbel heeft dat goed gezien. Leuk boek trouwens, die bijbel.

Bij verdriet is dat ook te zien. Diep verdriet kan je niet in woorden zeggen. Soms zijn er geen woorden om uit te drukken wat je voelt. De taal heeft een grens bereikt. Daarom voelen mensen in rouw zich vaak extra eenzaam. Ze missen al iemand en ze kunnen ook niet de zinnen bedenken om uitdrukking te geven aan wat ze voelen. Alleen je eigen hart kent je pijn.

Het is niet anders in het leven. Van tijd tot tijd ben je eenzaam en alleen, onbegrepen door iedereen. Maar gelukkig is dat niet alles. Naast mensen is God er. Hij heeft een dieper begrip van emoties dan mensen. Hij kent vreugde en verdriet.