Vanmorgen heb ik twee keer het paasverhaal vertelt aan de
kinderen van basisschool De Rank. Dat is prachtig om te doen. Al die
aandachtige kinderen die soms hun vinger opsteken omdat ze ook iets van het
verhaal kennen. Bij het eerste gebed baden de kinderen zelf al voor de
vluchtelingen en de mensen die in Brussel getroffen zijn door de aanslagen. Dat
raakte me, omdat ik dacht aan van de week toen ik een van onze jonge kinderen
aankleedde. Toen vloog het me ook aan: in welke wereld worden deze kinderen
groot?
Heel veel dingen weet ik niet hierbij. Ik snap niet dat God
niet anders reageert. Ik snap niet dat kwaadaardige mensen zoveel invloed
kunnen krijgen. Ik snap niet waarom regeringen sommige dingen niet samen
kunnen oplossen.
Maar een ding weet ik wel: het is goed dat het Goede Vrijdag
en Pasen is. Want daar kan je zien dat onze pijn en verdriet aan God niet
onbekend is. Zijn zoon kwam naar deze wereld om zelf ten onder te gaan aan
terroristen en schuld. Dat is Goede Vrijdag. Dat God zijn zoon stuurt om ons te
dragen. Een Goede vrijdag, omdat het voor ons het leven betekent.
Pasen is het nieuwe begin dat God altijd weer wil geven. Ook
aan onze kinderen die bang zijn. Doordat Jezus is opgestaan uit de dood kunnen
we hoop hebben, zelfs tegenover terreur en angst. Ik ben blij dat het bijna
Pasen is en dat ik dat vanmorgen aan al die kinderen mocht vertellen. Ik ben blij met wat Jezus Christus deed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten