De mensen worden steeds liever

Vanmorgen zag ik op het journaal (sinds ik weer vaak ‘s morgens vroeg een fles aan het geven ben, heb ik ontdekt dat er al heel vroeg  een journaal is.), dat veel maatschappelijke organisaties een enorme groei doormaken. Veel mensen willen zich kennelijk inzetten om de wereld waarin ze leven beter te maken. Fantastisch en ik zag er een bevestiging in van wat ik vaak denk als ik mensen hoor mopperen dat ons land steeds verder afglijdt. Dan zie ik al die aardige mensen in mijn omgeving die elke morgen naar mij zwaaien als ik aan het werk ben. Ik bedenk dat uit allerlei cijfers blijkt dat Nederland steeds veiliger wordt (ook als mensen dat lang niet altijd zo ervaren). En in de meeste ziekenhuizen en verzorgingshuizen gaat het best goed. Misschien komt het omdat ik, zoals ze bij mij thuis zeggen, een positief geheugen heb. Ik schijn vooral de leuke kanten van het leven te zien en te onthouden. Ik vind het prettig wonen en leven in Nederland. Ik dank God dat ik hier woon.

Paulus schrijft aan zijn jonge helper Timotheüs dat de mensen steeds egoïstischer zullen worden. Zoals ik het zie is dat op dit moment niet zo aan de gang. Ik dank God dat hij met zijn Geest zo aanwezig is dat mensen het goede zoeken voor deze wereld en voor de mensen om hen heen. Veel mensen doen wat Paulus zijn collega adviseert: ze keren zich af van de mensen die alleen maar op zichzelf uit zijn.