Het was spectaculair, al die sneeuw. ik zag een plaatjes als ik uit het raam keek en het was natuurlijk lekker om buiten te lopen en de sneeuw te
voelen. Het was goede plaksneeuw. Dat zag je direct in de vele
sneeuwpoppen die overal kwamen te staan. Onze jongste twee hadden nog nooit zo'n pak sneeuw gezien. Ze vonden het prachtig, vooral het gooien met
sneeuwballen.
Grappig om te zien hoe wij die sneeuw totaal ontwend zijn.
Binnen een paar uur is heel Nederland ontregeld en wordt er aangeraden om thuis
te blijven. Wat een angst bij het KNMI. Terwijl het buiten veel mooier is als
het gesneeuwd heeft. De wereld ziet er zoveel liever uit als het gesneeuwd
heeft. Al dat wit laat een wereld zien die schittert. Er zou een advies gegeven
moeten worden om naar buiten te gaan: sneeuwpoppen bouwen en sneeuwballen
gooien. Niets is mooier dan spelende mensen.
Ik snap wel dat een witte Kerst het mooist is. Niet alleen
voor ons romantische gevoel van knusheid.
Dat misschien ook, maar daar heb ik eigenlijk niet zoveel mee. Het witte van de
kerst weerspiegelt waar het met kerst over gaat: Het kwetsbare kerstkind draagt
deze wereld. God komt naar deze wereld zodat de mensen weer kunnen spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten