Onze Gorillaatjes

Met een abonnement op diergaarde Blijdorp horen wij bijna bij de vaste bewoners van dit gedeelte van Rotterdam. Natuurlijk zijn de gorilla’s een van de favoriete dieren om te bezoeken. Zilverrug Bokito zit meestal rustig op een plekje. Daar is eigenlijk niet zoveel aan. De jongste twee zijn erg grappig. Die noemen wij met de namen van onze jongste twee zonen. ‘Kijk, we maken weer ruzie’, roept de een na jongste als de jongste berggorilla’s achter elkaar aanzitten. De identificatie is bijna compleet. Ik snap dat wel. Thuis willen ze met hetzelfde speelgoed spelen. Niet omdat ze daar zin in hebben, maar omdat de ander daar mee speelt. En dat is bij die kleine gorilla’s hetzelfde. Alleen gaat het dan niet om een stukje duplo, maar om een touw. Zodra de ene gorilla naar boven schiet, wil de ander hetzelfde. En dus maken ze ruzie.

De fascinatie voor deze behaarde beesten zit erin dat ze zo op ons lijken. Ik herken niet alleen mijn jongsten erin, maar dat jaloerse willen hebben wat een ander heeft, zie ik terug bij mijzelf en andere mensen. Heeft iemand iets moois gekocht, dan denk snel: ‘zo dat is oneerlijk, dat wil ik ook.’ Dat zeg ik natuurlijk niet. Ik ben gaan aap, maar volwassen. Ik denk het wel. En als ik het nog niet van mijzelf zag, dan herinnert de bijbel me wel aan mijn jaloersheid.