Gisteren was de prachtige Dorpskerk weer open, zoals elke
dinsdagmorgen. Eigenlijk elke week komen er mensen naar binnen om rond te
kijken of een gesprek te voeren. Zo had ik gisteren een ontmoeting met twee
mensen die al jaren in Spijkenisse woonden, maar de kerk nog nooit van binnen hadden gezien. Zoals vaker, gaan die
gesprekken over ‘de huidige tijd’. Want je hebt toch iets van troost en
zekerheid nodig als alles om je heen verandert. Soms gaat het over zorgen die
mensen hebben over de zorg in Nederland. Want wie helpt mij als ik echt ziek
ben? Vaker gaat het over geweld dat in de wereld steeds meer te zeggen lijkt te
hebben. Zoals vanmorgen weer in de krant stond dat het geweld in het Openbaar
Vervoer steeds heftiger wordt.
Dieper dan angst voor dat geweld gaat het over vliegtuigen
die plotseling van de radar verdwijnen (door een aanslag?) of over de dreiging
van geweld door terroristen. ‘Ik durf niet meer met de Metro, vertelde iemand
me’. Het is mooi om te zien dat de Dorpskerk, waar mensen al zeven eeuwen met hun levensverhaal naar
toegaan, nog steeds een plek is om angst te delen en rust te zoeken en te
vinden. Want wat is het goed om in de bijbel te lezen hoe God een hekel heeft
aan gewelddadige mensen. Het staat letterlijk
zo in het boek vol liederen, vol met poetische passie: God haat mensen die
geweld gebruiken. Zo hadden we een goede
ontmoeting in die prachtige Dorpskerk.
(De Dorpskerk is niet alleen op dinsdagmorgen open van 10-12
uur. Ook op zaterdagmorgen, maar dan van 11.00 tot 13.00 is hij open).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten