woensdag 28 oktober 2015

Ook mijn kinderen doen mee



Voor mijn raam loopt een groep kinderen. Mijn eigen zonen zijn er ook bij. Lopen is niet het goede woord. Ze sluipen, verstoppen en rennen naar elkaar toe. Dan richten ze hun NERF geweren op elkaar en drukken af. De kogels vliegen je om de oren. Dat is niet heel erg, want ze doen geen pijn. Ze zijn van zacht plastic. Bijna alle kinderen hebben een rugzakje omgedaan. Daarin zitten de reservekogels en soms nog een extra geweer. Je moet natuurlijk wel genoeg bij je hebben om tekeer te kunnen gaan. Meestal zijn ze er een hele middag zoet mee. Telkens komen er weer kinderen bij die hun geweer thuis hebben opgehaald.  Het ziet er stoer uit. De strijd golft op en neer. Het meeste wat ik hoor is de uitroep: ‘Jij bent dood.’ Meestal wordt dat ontkent door de tegenpartij, wat me een reden lijkt dat het ook niet waar is.
Het is leuk om te zien en tegelijk vind ik het ook opvallend hoe vechten en elkaar doodschieten kennelijk in elk kind (jongen) zit. Het gaat er allesbehalve vredelievend aan toe. Het grootste geluk lijkt erin te liggen zoveel mogelijk tegenstanders uit te schakelen. Ik moet denken aan een bijbeltekst dat geen mens ooit meer zal weten wat oorlog is. Die tijd ligt nog ver voor ons.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten