Voor mijn raam loopt
een groep kinderen. Mijn eigen zonen zijn er ook bij. Lopen is niet het goede
woord. Ze sluipen, verstoppen en rennen naar elkaar toe. Dan richten ze hun
NERF geweren op elkaar en drukken af. De kogels vliegen je om de oren. Dat is
niet heel erg, want ze doen geen pijn. Ze zijn van zacht plastic. Bijna alle
kinderen hebben een rugzakje omgedaan. Daarin zitten de reservekogels en soms
nog een extra geweer. Je moet natuurlijk wel genoeg bij je hebben om tekeer te
kunnen gaan. Meestal zijn ze er een hele middag zoet mee. Telkens komen er weer
kinderen bij die hun geweer thuis hebben opgehaald. Het ziet er stoer uit. De strijd golft op en
neer. Het meeste wat ik hoor is de uitroep: ‘Jij bent dood.’ Meestal wordt dat
ontkent door de tegenpartij, wat me een reden lijkt dat het ook niet waar is.
Het is leuk om te
zien en tegelijk vind ik het ook opvallend hoe vechten en elkaar doodschieten
kennelijk in elk kind (jongen) zit. Het gaat er allesbehalve vredelievend aan
toe. Het grootste geluk lijkt erin te liggen zoveel mogelijk tegenstanders uit
te schakelen. Ik moet denken aan een bijbeltekst dat geen mens ooit meer zal
weten wat oorlog is. Die tijd ligt nog ver voor ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten