De voetstap in het zand

Afgelopen zondag was het mooi weer. Dan is het prettig als je dicht bij het strand woont. Wij naar Rockanje. We waren niet de enige die dat idee hadden. In een lange optocht liep iedereen van de parkeerplaats naar de kust. Het was even ploegen door het zand voor we met de kinderwagen bij het water waren. Daar rijdt het net wat makkelijker. Daar was ook goed te zien hoeveel mensen er waren. Al die voetstappen in het zand. Tot er een grote golf kwam en weg waren al die afdrukken.

Dat strand met die voetstappen heeft wel iets van ons leven. Het lijkt heel wat, zo’n afdruk in het zand. Zeker als je er heel dichtbij komt. Maar een golf is voldoende om hem weg te spoelen. Zo stelt ons leven ook niet zoveel voor als je er van wat afstand naar kijkt. De mens is als een afdruk in het zand, zou zomaar in de bijbel kunnen staan. (Er staat dat de mens als het gras is; even bloeit en dan weer verdwijnt).

De bijbel zegt nog meer. Namelijk dat God niet weg wordt gespoeld door een golf. Zou dat niet wat zekerheid kunnen geven aan een leven dat anders te grillig is?  

Deze blog wordt voorgezet op cpieterboth.nl

Geen zin

Vandaag kwam onze dochter vroeg thuis uit school. Eerst zei ze nog dat ze hard ging werken aan haar huiswerk. Maar na een half uurtje kwam ze al weer naar beneden. ‘Ik heb helemaal geen zin om iets te doen.’ Ik herkende dat wel. Ik wil ook niks vandaag. Gelukkig gingen ze schaatsen bij de Olympische spelen. En nog wel de 10 kilometer. Dat duurt tenminste lekker lang. Dan is het niet zo erg om geen zin te hebben, want je doet toch al iets. Nou ja, Sven the man won niet eens.
Straks moet ik onze peuters gaan halen uit de peuterspeelzaal. Daar heb ik ook geen zin in. Ze gaan vast vanmiddag niet zo goed luisteren. Ik heb trouwens ook helemaal geen zin om dit blogje te schrijven. Dan moet ik weer iets bedenken en dat wil ik niet. Het ligt trouwens aan het weer. Het was de afgelopen dagen prima, maar nu is het weer zo grijs. Het is echt tijd om te lezen uit het bijbelboek Prediker:
Maar toen nam ik alles wat ik ondernomen had nog eens in ogenschouw, alles wat mijn moeizaam gezwoeg me opgeleverd ha, en ik zag in dat het allemaal maar lucht en najagen van wind was. Het had geen enkel nut onder de zon.
Zie je wel: de bijbel voelt het goed aan.

Deze blog wordt voorgezet op cpieterboth.nl

De bruggen van Spijkenisse

Spijkenisse ligt op een eiland. Vroeger had je een pontje nodig om Voorne-Putten te bereiken. Eigenlijk nu nog. Er liggen wel wat bruggen naar dit eiland. Maar het blijkt best ingewikkeld te zijn om ervoor te zorgen dat die het ook allemaal doen en niet uitgeschakeld worden door een storing. Zo is er een Botlekbrug. Deze brug bestaat nog geen drie jaar, maar heeft al 110 keer een storing gehad. Niet voor niets heet hij de Bottleneck Brug. Het is zo’n beetje de grootste hefbrug van Europa, maar daar heb je niet zoveel aan als je er weer eens twee uur over doet om thuis te komen. En dan is er nog de Spijkenisserbrug. Tja, die staat soms rustig in de spits 20 minuten open voor een zeilbootje. Natuurlijk wordt er nagedacht over oplossingen: een extra brug (liefst zonder storingen) of het doortrekken van de A4 met een tunnel erbij. Maar ja, het kost allemaal geld, om het maar niet over onwil te hebben van omliggende gebieden met andere belangen. Ondertussen moet je zorgen dat je voor de spits Spijkenisse in of uit bent. We hebben een verbinding nodig, anders komen we er niet.

We hebben een verbinding nodig, anders komen we er niet. Voor mij geldt dat voor meer dan alleen om bij mijn huis te komen. Het geldt voor mijn hele leven. Ik heb een brug nodig om met God in contact te komen. Zou Jezus niet de verbinding kunnen zijn? Dan kan ik thuis komen.

Deze wekelijkse blog is beter te volgen via mijn website: www.cpieterboth.nl