Groeien gaat vanzelf

Een van de mooiste en soms irritante dingen van kinderen is dat ze (bijna vanzelf) groeien. Heb je net genoeg kleertjes voor ze in maat 68, dan passen ze eigenlijk niet meer. Je denkt dat ze nog even vooruit kunnen, maar als je ze aankleed, dan is het rompertje net een velletje dat om een worst gespannen zit. Gelukkig zit er veel stretch in die rompertjes, dus met flink trekken kan het nog wel wat langer mee. Maar onherroepelijk komt het moment dat ze op de stapel te kleine kleertjes belanden.

Het gaat eigenlijk vanzelf. Je hoeft er alleen maar melk in te stoppen en later nog wat ander eten, veel te knuffelen en het groeit vanzelf. Die mogelijkheid is bij de geboorte al meegeleverd. Je hebt er als ouders niet veel invloed op. Je kan er misschien een beetje voor zorgen dat de inname van koolhydraten en suikers een beetje beperkt is, verder gaat het grotendeels vanzelf. Het is ingebakken in elk kind: eten om te groeien.

Het is iets wat God geeft aan deze wereld: de drang om te groeien en groter te worden. Dat is niet alleen belangrijk voor kinderen, maar ook voor alles wat in de aarde gezaaid wordt. Dat moet ontkiemen en groter worden. Anders hebben we over enige tijd niets te eten. Het is maar goed dat God de wereld zo heeft gemaakt dat alles wil groeien.