Vandaag begint de veertigdagentijd. Vanaf nu duurt het nog
40 dagen (zondagen niet meegeteld) tot het Pasen is. Aswoensdag heet deze dag,
omdat het de start is van een periode van nadenken, soberheid en geloof. De
afgelopen weken werd ik op twitter en facebook al op allerlei manieren om de
oren geslagen met gedachten en ideeën om hieraan vorm te geven. Toen ik vanmorgen wakker werd dacht ik:
eigenlijk heb ik er op dit moment helemaal geen zin in. Het is nog maar net
Kerst geweest en dan nu al weer bezig zijn met Pasen en dat 40 dagen van te
voren. Ik ben al blij als ik de dag een beetje doorkom en de kinderen op tijd
hun eten en drinken krijgen en nog een knuffel van tijd tot tijd.
Misschien is het helemaal niet belangrijk of ik er zin in
heb. Dat zou suggereren dat mijn initiatief of zin iets kan veranderen aan
Jezus’ werk in deze wereld. Maar dat is niet zo. Als Jezus naar deze
wereld komt, dan gebeurt dat buiten de mensen om. Omdat het voor ons veel te
ingewikkeld is om vanuit onszelf bij het goede, mooie leven uit te komen. Zo
maakbaar is deze wereld niet. Het moet van de andere kant komen dat deze wereld
zin en betekenis heeft. Het wordt toch wel Pasen. Ook als ik geen zin in de
komende weken heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten