Geen zin

Vandaag kwam onze dochter vroeg thuis uit school. Eerst zei ze nog dat ze hard ging werken aan haar huiswerk. Maar na een half uurtje kwam ze al weer naar beneden. ‘Ik heb helemaal geen zin om iets te doen.’ Ik herkende dat wel. Ik wil ook niks vandaag. Gelukkig gingen ze schaatsen bij de Olympische spelen. En nog wel de 10 kilometer. Dat duurt tenminste lekker lang. Dan is het niet zo erg om geen zin te hebben, want je doet toch al iets. Nou ja, Sven the man won niet eens.
Straks moet ik onze peuters gaan halen uit de peuterspeelzaal. Daar heb ik ook geen zin in. Ze gaan vast vanmiddag niet zo goed luisteren. Ik heb trouwens ook helemaal geen zin om dit blogje te schrijven. Dan moet ik weer iets bedenken en dat wil ik niet. Het ligt trouwens aan het weer. Het was de afgelopen dagen prima, maar nu is het weer zo grijs. Het is echt tijd om te lezen uit het bijbelboek Prediker:
Maar toen nam ik alles wat ik ondernomen had nog eens in ogenschouw, alles wat mijn moeizaam gezwoeg me opgeleverd ha, en ik zag in dat het allemaal maar lucht en najagen van wind was. Het had geen enkel nut onder de zon.
Zie je wel: de bijbel voelt het goed aan.

Deze blog wordt voorgezet op cpieterboth.nl

De bruggen van Spijkenisse

Spijkenisse ligt op een eiland. Vroeger had je een pontje nodig om Voorne-Putten te bereiken. Eigenlijk nu nog. Er liggen wel wat bruggen naar dit eiland. Maar het blijkt best ingewikkeld te zijn om ervoor te zorgen dat die het ook allemaal doen en niet uitgeschakeld worden door een storing. Zo is er een Botlekbrug. Deze brug bestaat nog geen drie jaar, maar heeft al 110 keer een storing gehad. Niet voor niets heet hij de Bottleneck Brug. Het is zo’n beetje de grootste hefbrug van Europa, maar daar heb je niet zoveel aan als je er weer eens twee uur over doet om thuis te komen. En dan is er nog de Spijkenisserbrug. Tja, die staat soms rustig in de spits 20 minuten open voor een zeilbootje. Natuurlijk wordt er nagedacht over oplossingen: een extra brug (liefst zonder storingen) of het doortrekken van de A4 met een tunnel erbij. Maar ja, het kost allemaal geld, om het maar niet over onwil te hebben van omliggende gebieden met andere belangen. Ondertussen moet je zorgen dat je voor de spits Spijkenisse in of uit bent. We hebben een verbinding nodig, anders komen we er niet.

We hebben een verbinding nodig, anders komen we er niet. Voor mij geldt dat voor meer dan alleen om bij mijn huis te komen. Het geldt voor mijn hele leven. Ik heb een brug nodig om met God in contact te komen. Zou Jezus niet de verbinding kunnen zijn? Dan kan ik thuis komen.

Deze wekelijkse blog is beter te volgen via mijn website: www.cpieterboth.nl

De luizenmoeder

Natuurlijk kijken wij thuis ook naar de luizenmoeder. Ik kom ondertussen al zo’n 12 jaar op een basisschool, dus sommige dingen zijn herkenbaar. Al vind ik de juffen (en meesters) die ik ken veel communicatiever dan de juffen van de Klimop. Het is wel lachen om die jonge alleenstaande moeder van Floor die zich elke morgen in de slangenkuil van het schoolplein begeeft. Het is zo’n serie waarin je veel van de bijbel terugziet. Het rauwe alledaagse leven komt voor in de Luizenmoeder en in de bijbel.

Die manipulerende directeur die zich er telkens weer onderuit kletst is natuurlijk een prachtig voorbeeld van het misbruik van een positie en het gekonkel om de macht te blijven bezitten. De bijbel is vol van zulke figuren die er alles aan doen om niet van hun voetstuk te vallen.  

Het mooiste personage vind ik Volkert, de conciërge. De kinderen mogen bij hem komen. Hij zorgt ervoor dat ze aan het leren komen en dat ze gezien worden. Hij ziet ook trouwens de hulpmoeder die zichzelf volledig voorbijloopt echt staan. Hij trekt zich niks aan van de macht. En hij is natuurlijk vol littekens in zijn ziel. PTSS is niet niks. Hij lijkt wel een beetje op Jezus. Die zegende de kinderen, zag de mensen hoe ze echt zijn. Daarnaast kreeg hij de machthebbers elke keer op de kast en draagt hij na Pasen zijn littekens met zich mee.

Het zou mij niet verbazen als de conciërge in de loop van de serie nog meer de zondebok wordt die de fouten van anderen draagt. 

Deze wekelijkse blog voortaan ook te vinden op www.cpieterboth.nl 

De glijbaan in Blijdorp

Afgelopen maandag was het weer tijd voor een bezoekje aan diergaarde Blijdorp. Zo’n abonnement is erg handig als ik eens een dag niet zoveel zin heb om onze twee-is-nee peuter bezig te houden. De dierentuin heeft  genoeg vermaak. Al vonden de dieren het afgelopen maandag veel te grijs weer, denk ik. Ze zaten vooral in hun hokken en waren niet zo goed te zien. Behalve de ijsberen, maar die zijn altijd fanatiek bezig (ik denk dat die het hoogste salaris krijgen van alle dieren. Ze vermaken de mensen zo goed).

Gelukkig is er een binnenspeeltuin die bij de meeste kinderen favoriet is. En daar staat een grote glijbaan. Voor de veiligheid kan je er als tweejarige nog niet op. De treden zijn te hoog. Maar zeg dat niet tegen onze peuter. Hij moet en zal naar boven. Zijn broer van drie kan het toch ook. En ik maar aanmoedigen: ‘Ga maar, ik denk dat je het wel kan. Gewoon proberen. Dan kom je er wel.’ En me een klein duwtje onder zijn luier kwam hij boven. Trots gleed hij weer terug.

Zou God ook niet op die manier met ons bezig zijn? Hij ziet hoe wij proberen om vanuit de aarde contact met hem te maken. Hij roept naar ons. Toe maar, kom maar. Probeer het maar. Je kan het. En met een klein duwtje lukt het: naar boven gaan. 

Binnenkort gaat ik verder op mijn nieuwe website: www.cpieterboth.nl

Mijn koffieapparaat ging kapot

Deze week begaf mijn koffieapparaat het. Vijf jaar heeft hij me dag (en nacht) van koffie voorzien. Ik ben de enige in huis die koffie drinkt, dus het is echt mijn apparaat. Hij had de laatste tijd al vaker kuren, maar tot nu toe kreeg ik hem elke keer aan de praat. Het is zo’n espresso apparaat dat ter plekke de bonen maalt en daar koffie van zet. Verser dan deze koffie is eigenlijk niet mogelijk. Een dag beginnen met een kopje uit dit apparaat verlicht de hele dag. Sinds ik deze koffie drink proef ik steeds meer het verschil met instantkoffie of ‘koffie’ uit een senseo apparaat. Ik drink het nog wel als ik het krijg voorgezet, maar ik denk altijd: het is geen echte koffie. Als je echte koffie hebt geproefd, dan weet je hoe het bedoeld is. Ik heb gelijk maar een nieuw apparaat gekocht, zodat ik maar een avond zonder echte koffie zat. Ik hoop weer een paar jaar vooruit te kunnen.

Misschien is het met geloven ook zo. Het verlicht het hele leven, omdat je bij alles wat je doet weet dat God met liefde toekijkt. Dat verandert het leven. Als je dat weet dan wil je niet anders meer. Je proeft dat het leven anders  misschien wel minder echt is. In ieder geval minder smaakt. 

Maeslantkering

Natuurlijk ging ik ook kijken vorige week. Zo vaak gaat hij niet dicht. Ik woon niet voor niets in dit deel van Nederland. Er waren meer bezoekers trouwens. Vanaf het begin van de landtong bij Rozenburg was het file rijden. Honderden mensen wilden wel zien hoe een gesloten Maeslantkering eruit ziet. En het was imposant. Midden in de Nieuwe Waterweg twee gigantische staalconstructies die het water tegenhouden. Op luchtfoto’s kan je het effect zien. Voor de kering is het water wild en onstuimig. Daarachter is het rustig. Het was deze keer niet eens per se nodig, maar toch ging hij dicht, omdat ze wilden kijken hoe de kering zich houdt onder stormomstandigheden. Ik was onder de indruk van het vermogen van de ingenieurs van Nederland. Het lukt ze toch maar om het achterland te beschermen voor het water van de zee.

Die kering laat wel iets zien van Jezus. Als het leven ruig tekeer gaat, dan wordt het leven bedreigd. Achter wie of wat kan je dan schuilen? Wie zorgt ervoor dat de storm tot rust komt of in ieder geval geen vat heeft op je geluk? Vanuit de hemel is Jezus naar de aarde gekomen om mijn leven te beschermen. Ik ben onder de indruk van het vermogen van Gods liefde. Het lukt Hem toch maar om mijn leven te dragen. 

Ik heb zin in de kerstnachtdiensten

Ik vind de kerstnachtdiensten prachtige kerkdiensten. Dit jaar mag ik weer drie keer een dienst leiden op 24 december. Ik kan niet wachten om te beginnen. Eerder beleefde ik dat anders. Toen vond ik het lastig dat er zoveel mensen kwamen die normaal niet komen. En dan moest de kerk ook nog aan hun verwachtingen voldoen. Terwijl de kerk toch zo anders is dan mensen vanuit het verleden denken. Maar nu heb ik geen last meer van dat soort gedachtes. Dat komt door iemand uit de gemeente waar ik predikant ben. Die zei een keer: “ik vind kerstavond een prachtige kerkdienst. God zorgt ervoor dat iemand de waarheid over zijn leven gaat horen. En al die andere honderden mensen zijn daar getuige van.”

Kerst met al zijn diensten. Mensen komen vol verlangen naar verbinding, vrede, zingeving en gezelligheid. En God geeft dat door als kind geboren te worden. Vanaf Kerst zijn God en mens altijd met elkaar verbonden. Ons bestaan wordt door God zelf beschenen, verlicht en gedragen. Gods liefde is zo groot dat hij zich aanpast aan ons om in contact te kunnen komen met ons mensen. Ik kan niet wachten om die boodschap te mogen vertellen. En nu maar afwachten in wie de Geest van God zo gaat werken dat hij dit jaar de waarheid over zijn leven hoort. En ik mag er getuige van zijn.

Ik heb zin in al die kerkdiensten in de Dorpskerk van Spijkenisse